Στην ουσία ο Αρχιεπίσκοπος πέθανε ύστερα από μια μακράν περίοδο μάχης με τον καρκίνο. Και όπως είναι φυσικό για κάθε άνθρωπο, όσο χριστιανός και όσο πιστός είναι, δεν υπάρχει πιθανότητα να κερδηθεί αυτή η μάχη.
Αυτές τις ημέρες παρακολουθούσα με αηδία την τηλεκηδεία ενός ανθρώπου που καλώς ή κακώς υπήρξε ο αρχιεπίσκοπος της εκκλησίας της Ελλάδος. Άκουσα πολλά… Ο αρχιεπίσκοπος εκοιμήθη και απ την μια στιγμή στην άλλη από μακαριότατος έγινε μακαριστός, από λαϊκιστής και χουντικός,έγινε αγαπητός και επικοινωνιακός, δημοκρατικός και λαϊκός ηγέτης. Η υποκρισία στο μεγαλείο της. Και όλοι οι τηλεκριτές πέρασαν την ζωή του Χριστόδουλου από κόσκινο. Από σαράντα κύματα. Ένας άνθρωπος σαν και εμάς πέθανε. ΤΕΛΟΣ……Λένε πως ο νεκρός δεδικαίωται.. Για πολλούς από εμάς έκανες λάθη, δημιούργησες αντιπάθειες και προκάλεσες ρήξεις. Αυτά δεν έχουν ποια σημασία… Η ματαιότητα τελικά δικαιώνεται μπροστά στον θάνατο. Ας γίνει ο θάνατος σου μάθημα σε όλους αυτούς που επιζητούν με νοσηρό τρόπο εξουσία, χρήμα και καθετί που πετυχαίνεται με δόλιο και ανέντιμο τρόπο. Ας γίνει ο θάνατος σου μάθημα ζωής, αγάπης προς τον συνάνθρωπο γιατί τελικά τίποτα δεν έχει αξία. Δεν θεωρούμαι άνθρωπος της εκκλησίας ούτε και πιστεύω στην ζωή μετά θάνατον. Απλά δεν ανέχομαι ανθρώπους που μπροστά στον θάνατο συνεχίζουν να φέρονται με σκληρότητα και υποκρισία.Σ ευχαριστώ γι αυτό και μόνο Χριστόδουλε..Γιατί έδωσες σε μένα ένα γερό μάθημα.Ασχέτως που κατά τη γνώμη μου εσύ δεν το τήρησες. Η ματαιότητα του θανάτου ας γίνει σημαία όλων μας ώστε να γίνουμε καλύτεροι άνθρωποι.Καλό σου ταξίδι……
